มัวแต่คิด มัวแต่ดู เวลามันไม่เคยรอเรานะครับ ลงมือทำจึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้นะครับ
ผมเก็บไว้ดู เป็นแรงบันดาลใจครับ
ปราชญ์จีนบอกไว้ว่า...
สาเหตุที่ทำให้คนค่อนโลก....ล้มเหลวเป็นเพราะ...
เมื่อเขาเจอความล้มเหลว...เขาตัดสินใจหยุด...ไม่เดินต่อ...
ชีวิตทั้งชีวิต...จึงจมปลักอยู่กับความล้มเหลว...
ครั้งหนึ่ง...อเมริกาเคยเจอวิกฤติเศรษฐกิจรุนแรงที่สุดเหมือนกัน
ตอนนั้น...รุนแรงมาก...ถึงขนาด....
ธนาคาร...ไฟแนนซ์...บริษัทห้างร้านต่างๆ...ล้มกันระเนระนาด...
มีผู้บริหารระดับสูงของไฟแนนซ์คนหนึ่ง...
ก่อนหน้านี้...มีรายได้เกือบ 2 ล้านบาทต่อเดือน...
ตอนนี้ตกงาน...ไม่มีรายได้สักบาท...
ลูก 2 คนต้องเรียน...เมียเป็นแม่บ้าน...ต้องเลี้ยง...
บ้านหรูหรา....ความเป็นอยู่ฟู่ฟ่า...ต้องใช้เงินต่อเดือนมากพอดู...
แต่...ผู้บริหารคนนี้...มีความเชื่อมั่นในตัวเอง...สูงมาก...
เขาเชื่อ...และมั่นใจ 100% ว่า...
เขาเป็นคนที่ขยัน...มุ่งมั่น...ทุ่มเท...ไม่เคยยอมแพ้...
ถ้าเขาไม่เลือกงาน...เขาไม่เกี่ยงเงินเดือน...
ชีวิตเขา...ไม่มีทางตกงานแน่นอน
เขาตัดสินใจลดเงินเดือนลงมาครึ่งหนึ่ง...เหลือแค่ล้านเดียว...
แล้วไม่เกี่ยงงาน...ไม่เกี่ยงตำแหน่ง...อะไรก็ได้...ทำทั้งนั้น...
ไม่ลอง...ไม่รู้...
เขาออกหางานตั้งแต่วันแรก...ที่ไฟแนนซ์ปิด...
ออกจากบ้านแต่เช้าทุกวัน...ตระเวนสมัครงานจนมืด...
3 เดือนผ่านไป...ก็ยังไม่มีวี่แวว...ว่าจะได้งาน...
เพราะทุกบริษัท...ก็จะรอปิด...รอจะล้ม...สินค้าขายไม่ได้...
ผู้คนไม่มีเงิน...มีแต่คนขาย...ไม่มีคนซื้อ...
เข้าเดือนที่ 4 ...เงินเก็บ...หมด
ตัดสินใจขายรถ...เอาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว...
ยังคงออกจากบ้านทุกเช้า...สมัครงานทั้งวันตั้งแต่เช้ายันเย็น...
ทั้งๆ ที่รู้ว่า...เดินเข้าไป...เพื่อฟังเขาปฏิเสธ...แต่ก็ไปทุกวัน...
เมียถามว่า...
พี่รู้อยู่แล้วว่า...ไปแล้วเขาก็ปฏิเสธเหมือนกันหมดทุกบริษัท...
เข้าไปเพื่อฟังเขาปฏิเสธ...
แล้วพี่จะเข้าไปทำไม...ให้เสียเงิน...เสียกำลังใจ...
เสียเกียรติ...เสียเวลา...?
เขาบอกว่า...
- ถ้าเราไม่ออกไป...เราถูกปฏิเสธ...100%
- ชีวิตล้มเหลวแน่นอน...100%
แต่ทันทีที่เราก้าวออกจากบ้าน...
- เรามีโอกาสประสบความสำเร็จ...10%
ชีวิตผม...ไม่มีวัน...ที่จะนอนรอยอมรับความล้มเหลว...
- ชีวิตผม...ไม่มีคำว่า...ยอมแพ้...
เขายังคงออกไปสมัครงานทุกวัน...เช้ายันเย็น...
6 เดือนผ่านไป...เงินที่ได้จากการขายรถ...หมด...
เขาเอาบ้านไปจำนองธนาคาร...ได้เงินมานิดเดืยว...
10 เดือน ผ่านไป...ยังไม่ได้งาน...
เงินที่ได้จากการจำนองบ้าน...หมด...
เขาให้ลูกทั้ง 2 คน...ลาออกจากโรงเรียน...เพื่อลดค่าใช้จ่าย...
ช่วยกันเก็บข้าวของ...และทรัพย์สินมีค่าในบ้าน...ขายจนหมด...
ทั้งชีวิต...ไม่เหลืออะไรแล้ว...
7 เดือนเต็มๆ แล้ว...ที่เขาไม่มีรถ...
เขาต้องขึ้นรถเมล์...และเดินเท้าอย่างหนัก...
เพื่อหางานทำ...
เดินทุกวัน...สมัครงานทุกที่...แต่ก็ไม่ได้งานทำ...
เขาเดินจนพื้นรองเท้าทะลุ...นิ้วเท้าโผล่ออกมาจากรองเท้า...
เป็นที่สังเวช...และสลดหดหู่ใจ...ต่อผู้พบเห็น...
ชีวิต...บัดซบ...
วันหนึ่ง...เขาตื่นเช้าเป็นพิเศษ...มุ่งมั่นมาก...ว่าจะต้องหางานให้ได้...
เขาเข้าไปสมัครถึง 4 บริษัท...ในช่วงเช้า...
ลดเงินเดือนเหลือ 2 แสนบาท...เอาแค่พอใช้จ่ายประจำเดือน...
แต่ก็ยังไม่มีใครเอา...
บอกว่าให้เท่าไหร่ก็เอา...ขอเพียงมีเงินซื้อข้าวให้ลูกกิน...
ก็ไม่มีบริษัทไหนรับ...เพราะไม่รู้จะรับไปทำไม...
ไม่มีงานให้ทำ...
เที่ยง...เขาหิวข้าวมาก...เพราะไม่ได้กินตั้งแต่เช้า...
เข้าไปสั่ง...แฮมเบอร์เกอร์...ชุดใหญ่...
คนขายบอกว่า...ทั้งหมด 8 เหรียญ...
เขาล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกง...ควักเงินออกมา...
ปรากฏว่า...ทั้งเนื้อทั้งตัว...เหลือเงินแต่ 3 เหรียญ...
ไม่พอจ่าย..ค่าแฮมเบอร์เกอร์...
เขากล่าวขอโทษพนักงานขาย...หลายครั้ง...
แล้วรีบก้มหน้าก้มตาออกจากร้าน...ด้วยความอับอาย...
หิวข้าวใจจะขาด...ไม่รู้จะทำยังไง...
ไปเปิดน้ำก๊อกริมฟุตบาท...ดื่มอึ๊กๆๆ...จนเต็มท้อง...
เอาน้ำลูบหน้า...ลูบหัว...เพื่อให้ร่างกายสดชื่น...
เขาเงยหน้าขึ้นมองตึกสูง...ที่อยู่ตรงหน้า...
นี่คือเป้าหมายต่อไป...ที่เขาจะไปสมัครงาน...
พอยกเท้า...จะก้าวเดิน...พื้นรองเท้าก็หลุดห้อยลงมา...
เดินต่อไปไม่ได้...
ต้องเดินลากขา...ลากรองเท้าไปกับพื้น...
ไม่งั้นพื้นรองเท้าอ้า...เดินไม่ได้...
ยิ้มนี้...สีเลือด...
หิวก็หิว...เหนื่อยก็เหนื่อย...รองเท้าก็ขาด...
เดินลากเท้าไปตลอดทาง...
เหงื่อไหลโทรมกาย...หน้าตาเลอะเทอะมอมแมม...
เสื้อผ้าที่แสนจะเก่า...สีซีดจนไม่เห็นสี...เปียกชุ่มไปทั้งตัว...
ผมเผ้า...ยาวรุงรัง...
ขณะที่เดินลากขาไปใกล้จะถึงตึก...
ปรากฏว่า...เขารู้สึกเสียวแปลบที่ฝ่าเท้า...
ตกใจ...ยกเท้าขึ้นดู...
ลวดมันตำเข้าไปในฝ่าเท้า...ลึกเกือบ 2 นิ้ว...
ทันทีที่เข้าดึงลวดออก...
เลือดสดๆ...พรุ่งปรี๊ดออกมาเต็มเท้า...
เขาทรุดตัวลงนั่งบนฟุตบาท...ร้องไห้โฮ...
หมดความอดทน...หมดความอดกลั้น...
เขาซ่อนน้ำตาต่อไปไม่ไหวแล้ว...
ชีวิตกู...ทำไมมันถึงบัดซบขนาดนี้...
พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับกู...พระเจ้าจะทดสอบกูไปถึงไหน...
เขาตะโกนด่า...ต่อว่าพระเจ้า...ไม่ยุติธรรม...
เขาขยัน...มุ่งมั่น...ทุ่มเท...เขาต่อสู้อย่างไม่ย่อท้อ...ไม่เคยยอมแพ้...
สิ่งที่เขาควรได้รับ...คือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...
ไม่ใช่ความอดอยาก...ยากจน...เดือดร้อน...
และทุกข์ทรมาน...แร้นแค้นแบบนี้...
พระเจ้าตาบอด...พระเจ้าไม่เป็นธรรม...พระเจ้าไม่ยุติธรรม...
..............เขาตะโกนด่าพระเจ้า...ลั่นถนน....................
ความโศกเศร้า...ครั้งสุดท้าย...
เขาเอามือข้างหนึ่งกดเลือดไว้...ให้มันหยุดไหล...
มืออีกข้างหนึ่ง...หยิบลวดที่ทิ่มตีนเขา...ขึ้นมาดู...
ด้วยความที่เขาเป็นนักการตลาด...เป็นนักบริหาร...
เขาคิดว่า...
เมื่อมึงทิ่มตีนกูได้...
กูก็น่าจะใช้ประโยชน์จากมึงได้...
กูจะไม่ยอมให้มึง...ทำให้กูเจ็บปวดฟรีๆ...
เขานั่งคิดอยู่พักใหญ่...
แล้วก็ตัดสินใจ...ลุกขึ้นเดินต่อ...
เขาถือลวดที่ทิ่มตีน...เดินเข้าไปหาเจ้าของโรงงานเล็กๆแห่งหนึ่ง...
ซึ่งเป็นคนคุ้นเคยกัน...สมัยอยู่ไฟแนนซ์...
แล้วขายความคิด...
เจ้าของโรงงานสงสาร...จึงจัดการ...
ทำฝันของชายผู้โชคร้าย...ให้เป็นจริง...
สุดท้าย...ชายคนนี้ประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...
ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐี...ติดอันดับโลก...
มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก...
ด้วยการ...เอาลวดที่ตำตีนเขา...มาเป็นต้นแบบ...
ผลิตลวดหนีบกระดาษ...
มีประเทศไหนในโลกไหมครับ...ที่ไม่ใช้ลวดหนีบกระดาษ...?
บทสรุปของชีวิต...
เมื่อประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีโลก...
ชายผู้โชคร้าย...ได้กล่าวสรุปไว้ว่า...
ถ้าคุณสู้ชีวิต...มุ่งมั่น...ทุ่มเท...สู้ไม่ถอย...และไม่ยอมแพ้...
พระเจ้า...ไม่มีสิทธ์ประทานอย่างอื่นให้คุณ...
นอกจากความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...เท่านั้น...
ฟังอีกครั้ง...
ถ้าคุณมุ่งมั่น...ทุ่มเท...สู้ไม่ถอย...และไม่ยอมแพ้...
พระเจ้า...ไม่มีสิทธ์ประทานอย่างอื่นให้คุณ...
นอกจากความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่...เท่านั้น...
ข้อสำคัญก็คือ...
มึงสู้...จริงหรือเปล่า...?
จากหนังสือ มึงสู้จริงหรือเปล่า
ผู้เขียน คุณสมคิด ลวางกูร
